28 mei, naar Regensburg, 65 km.

Met de dreiging van regen zou het zomaar een vervelende dag kunnen worden, maar niets is minder waar.
Rustig rijden in een zonnetje dat af en toe echt steekt, heerlijk toch?


Hoog ligt een kloostercomplex te pronken, de Donau kronkelt zich door het vlakke land. 

Bij de lunch valt mijn oog op buurman's bord met vlees en zuurwaren in gelei. Potdikkie wat lekker!

Wahalla, Duits groot-denken midden 1800..

Verderop het Wahalla, nooit geweten  dat het er zo uitziet. Mijn ding niet maar het hoort erbij, hier. Zie hier op internet voor meer ....

De aankomst is ons "pension" is ontluisterend. Geen beminnelijke juf of heerschap maar een betaalterminal met gebrekkige bedieningsmogelijkheden pruttelt na een kwartiertje prutsen en betalen zowaar 2 toegangspasjes bijeen. Wat een ontvangst! Voeg daarbij een veeltal gastarbeiders die her en der rondhangen en ieder zal begrijpen dat we ons achter de welgevormde oortjes krabben. Voor de fietsen heeft de verhuurder geen plek bedacht volgens hun e-mailtje, dus dat leidt tot improvisatie. We binden ze aan de balustrade op "onze" 1e verdieping en zullen wel zien of het schip strandt.

De terminal-ontvangst

Veel wordt overigens goedgemaakt als na een uurtje, we staan net te douchen, geklopt wordt. Het bleek een charmante juffrouw te zijn die informeert of alles wel naar wens is. Ze is 2 uur per dag daar, zo blijkt.

's Avonds hebben we afgesproken in Brauhaus am Schloss met het Hongaarse (in Duitsland woonachtige) stel dat we ook in de middag al troffen bij het eten en ons bekend voorkwam. Ze bleken afgelopen nacht in hetzelfde gasthof geslapen te hebben. Erg gezellig en leuk om met hen om gaan ook al omdat ze goed tegen het Duitse kultuurgoed aankijken

Zeer gezellig

Brauhaus am Schloss

.