9 mei, naar Poreč, 27 km

Onze host vertelt bij het ontbijt trots hoe ie alles voor elkaar heeft. Hij maakt wijn, distilleert, verbouwt vanalles. Zijn vrouw maakt er vervolgens wat lekkers van zoals amarene-likeur. Ook mag zijn fornuiskachel gezien worden. Met 10 m3 hout komen zij het hele jaar door. Er wordt op gekookt, heet water gemaakt en de centrale verwarming draait erop. Tamelijk onafhankelijk dus en dat stemt tevreden.
Bedekte hemel, lekker fietsweer. Vandaag naar de kust, van lieverlee zo'n 250 meter afdalen maar tussendoor nog wat klimmen. We volgen de adviezen van Benjaminse op ofwel geen Parenzana-route meer maar langs rustige wegen en slaperige dorpjes. De plaatjes geven het een beetje weer.
Net als bij ons wordt het frisser naarmate we dichter bij de zee komen, heerlijk is dat toch.
Het gaat allemaal zo voorspoedig dat we al rond eenen het hotel betrekken dat we vanochtend hebben geboekt.
Beetje luxe maar á la het wordt ook een beetje afscheid van Istrië en bijna van de Adria. We informeren naar de mogelijkheden van overvaren naar Venetië en wat blijkt? Pas woensdag kan dat, dus 2 nachtjes hier blijven! Zo wordt het ineens geen trektocht meer maar een verblijfsvakantie. Even schakelen dus.
Op het gevaar af dat we ons morgen vervelen, bezoeken we de Eufrazijeva-basiliek. Vroeg-Christelijk, gesticht rond de 3e eeuw en nu vooral opvallend door de mozaïeken. Mooi en boeiend, ook het verhaal erbij. De eerste bisschop werd op on-Christelijke wijze omgebracht (ja het kan ook Christelijk, helaas), maar het mocht niet baten en zo is het er toch van gekomen.
Hier is het tourisme nog niet op volle sterkte losgebarsten, dat leidt er toe dat je nogal eens wordt aangesproken om toch vooral dit of dat te kopen of hier te gaan eten.
Via TripAdvisor belanden we in een betaalbare toptent die inderdaad prima is. Toch handig, zo'n hulpmiddel.
Trussies voor nu en morgen echt niet vroeg op, ook wel eens leuk!