3 juni, naar huis, met de trein 504 km.

Laat het nu toevallig vrijdag zijn! Uurtje later opgeheven. We gaan weer rijden.

Dat wordt dus 12 uur zitten tot thuis... en zo'n 80 stopplaatsen :-)

Frankfurt am Main

De Rhein staat hoog, Fietsen er langs kan nog net...

Die fietser hadden wij kunnen zijn.

Vanochtend de knoop doorgehakt, we sluiten de tocht af en gaan naar huis!
Genoeg Duits gezien, gesproken en gedroomd. Ook het weer speelt een rolletje, al hebben we tot nu best geluk gehad als je het vergelijkt met het nationale weerbericht.

Op het station van Rothenburg wordt als eerste verrassing aangekondigd dat er een versperring is en bussen het overnemen.
Als tweede verrassing verwijdert een spoorweg- employee de mededeling en blijkt weer normaal treinverkeer mogelijk.
Ik koop in een automaat maar een kaartje naar het eindpunt van het regionale dieseltreintje Steinach, verder kan niet op dit stationnetje, Hoe dat met fietsen moet, wordt me uit de automaat niet duidelijk.
Volgende stukje naar Würzburg idem,  onderweg verkoopt me de conductrice graag een tageskarte voor de fietsen.
Te Würzburg bij de infobalie kaartjes voor het traject naar Venlo geregeld, dmv een een dagkaart voor heel het net, maar dan wel met regiotreinen, geen ICE's, die moet je een dat tevoren reserveren als de fiets meemoet. Zo komen we in Frankfurt, Koblenz, Mönchengladbach en Venlo....
Een hele zit maar dat hebben we er graag voor over.
Onderweg langs de Main stukjes fietstracé gezien die onberijdbaar zijn door de modder als gevolg van de overvloedige regenval. Ik denk dat ons veel bespaard ik gebleven...
Verder wat shot's van onderweg.

2 juni, naar Rothenburg od Tauber, 87 km.

De Altmuhl staat hoog, vis in het weideland!

Imposant binnenkomen door de Spitabastei

Volop kerstartikelen

Vandaag doen we 3 x wat regenkleding aan, eigenlijk niet slecht voor een depressiegebied dat half Duitsland in zijn greep houdt.
We rijden momenteel een stuk van de Limesroute en dat betekent dat het niet vanzelfsprekend is dat je overal een vlak traject langs een 

rivier volgt. Maar liefst 941 hoogtemeters telt de Garmin-gps vandaag. Er is dus nogal geklommen, maar ook gedaald (max 56 km/u op mijn tellertje).
Onderweg komen we weer in het vlakke stroomgebied van de Altmühl die hier zo'n beetje ontstaat uit een heleboel kleine beekjes. Gevolg is een groots nattig landschap met navenant gedierte. We hebben meer gezien dan ooit. Vissen in nat weideland, vlieglessen voor ooievaar-kindertjes, een soort grote eekhoorn (bunzing?), veel vogels....
We worden een beetje moe van steeds weer een stadje met allerhande historische superlatieven dus reden we nogal door en zijn zodoende al in Rothenburg beland. Het stadje wordt goed bezocht door toeristen en de winkeltjes hebben er op ingespeeld. Als je niet weet hoe je de kersttijd fysiek kunt aankleden, kun je hier te rade gaan en een vermogen spenderen!

1 juni, naar Weissenburg, 55 km.

Ons onderkomen, eigenlijk voor diocesane studenten

Bijschrift toevoegen

Bedrijfsvaardig!

De wasserscheidung Donau / Rhein zijde

Weissenburg, heel echt

En nog steeds is het droog als we vetrekken, een wonder terwijl half de Bundesrepubliek zucht onder water- en windoverlast. Volgens mij zitten we in het oog van een zeer grote depressie maar wat dan nog? Het slaapadres was voortreffelijk want we hebben gepit als marmotten en dat terwijl het onderkomen tamelijk Spartaans was. Een soort studentenonderkomen van het Diocees dat voor aanvullende opleidingen zorgt, met name bijspijkercursussen voor v.m. Oost Duitsers.
De route kronkelt met de Altmühl mee en we hebben regelmatig een aanzienlijke tegenwind.
Onderweg stadjes met allemaal middeleeuwse roemruchtigheden. De een nog belangrijker dan de ander. Dollnstein, Pappenheim, Treuchtlingen (Lunch met stookbare tegelkachel), dan verlaten we de schitterende Altmühl voorlopig en gaan met het spoor mee. In Graben worden we er aan herinnerd dat er nogal is gegraven, ja hoe kan het anders.  Gegraven aan de eerste poging om een waterverbinding te maken tussen Rhein en Donau maar dan al in de tijd van Karel de Grote, je moet toch maar lef hebben! Niet gelukt toen, maar toch.
Ietsjes verder "de waterscheiding", waar op 450 m hoogte het water aarzelt of het naar de Zwarte Zee zal stromen of naar de Noordzee. Mooi tot uitdrukking gebracht in een handpomp met een bak met 2 uitlaten in respectievelijke richtingen. Ik ervaar het als een mijlpaaltje, we gaan langzaam de goede kant op!
Intussen daveren de treinen ons voorbij tot aan Weissenburg met zijn mooie ommuring  waar we onderweg een kamer hebben besproken en het bleef maar droog, bofkonten!

31 mei, naar In Eichstätt, 58 km.

Koffie onderweg

Uit het oosten dringt de regen op

Degelijk werk

Plaaaatjes

Eindelijk komt het er van. Wat een zaligheid.

In Eichstätt houdt het spoortje echt op.

Lekker gepit in het landelijk gelegen Pension Zu die 3 Heiligen, alhoewel toch niet zo landelijk, namelijk vlak aan het Mainz-Donau-kanaal. Maar van scheepvaart geen last, slechts 1 serieuse boot gezien. Misschien toch geen belangrijk transportmiddel, of een ingeslapen economie.
Ook vandaag boffen we met het weer, een serieus regengebied raakt ons net niet al zijn de luchten af en toe best prachtig dreigend.
In het touristische Beilngries drinken we koffie maar van de stukken stadsmuur met torens krijgen we niets mee. Gek, maar het laat ons ook een beetje koud.
We rijden nu langs de sterk kronkelende Altmuhl, dus niet meer het gekanaliseerde stuk en dat zullen we weten. Effectief is het fietsen hier niet maar wel mooi. We schieten af en toe de bosrand in en gaan dus nogal op en neer, vermoeiend is dat.
Rond de lunch in Amsberg (Claus?) ook nog gebeld om een kamer verderop maar dat blijkt absurd prijzig en/of volgeboekt. Alle ouwetjes zitten op de fiets en dat merk je.
We gaan "er" gewoon heen en bezoeken de VVV waar ze ons prompt prima helpen aan een slaapadres dat eigenlijk bedoeld is voor studenten, vooral uit Oost-Europa die hier worden bijgespijkerd naar Duits peil.
Nog even lekker naar de kapper, na een maand hoor je echt slechter en vlucht het wild voor je uit.
Morgen gaan we beslissen of we hier nog een nachtje willen blijven of dat deze welvaartsstad nader bekeken moet worden. Dat hangt ook van het weer af want wellicht haalt het regengebied ons vannacht toch in...

30 mei, naar Griesstetten, 75 km.

De praatpalen geven fantasierijk informatie over prehistorische tijden, 

Het eerst kanaal dat inmiddels in onbruik is, veel te smal.

Het Ludwig-Donau-Main-kanaal, de eerste - wat smalle - versie

Vanavond geen warm eten maar Aufschnitt, Ook prima!

Avondluchten

In ons "Gästehaus" van vannacht kun je niet ontbijten maar geen nood, een paar honderd meter verder kan het prima, sterker nog, ernaast is ook een mogelijkheid om postpakketten te verzenden. 2,1 Kg inmiddels overtollige boekjes, folders en andere papierwaren naar onze buurtjes sturen, dát lucht op. Als je dan ook nog je bandjes oppompt valt het te verklaren dat we vandaag flink opschieten.
Onze route gaat de Donau op tot Kelheim, dan gaan we het  gekanaliseerde stukje van de Altmuhl volgen.
Nog leuke restanten van de eerste aanleg, het Ludwig-Donau-Main kanaal uit 1846 gezien.
Intussen is het een mooie tocht, er wordt vis gevangen (Eitel, soort brasem), de Nibelungen galmen hier na in een soort van praatpalen, maar dat is aan mij niet besteed, de luchten zijn dramatisch fraai, de bui in Kelheim ook .
In Dietfurt willen we eigelijk wel slapen maar het is al wat laat en volgeboekt. We worden verwezen naar Griesstetten (Dietfurt an der Altmühl) waar de Gasthof Meier "Zu den 3 (elenden) Heiligen" ons graag huisvesten zal. Dat lukt wonderwel, zelfs met een broodmaaltijd van een samenstelling waarvan wij slechts kunnen dromen.

29 mei, in Regensburg, 0 km's

Ze staan er nog, gelukkig...

Geen lolletje in de stadsgevangenis

Beangstigend echt

Tja, zo wordt het dan...

Opluchting vanochtend, de fietsen staan er nog! Alweer blijken er minder slechterikken dan je soms denkt.
Op zondag beiert het hier luidruchtig, een mooi gevoel geeft dat. Hier klínken de klokken, anders dan bijvoorbeeld bij de Spanjaarden, ze weten hier kennelijk hoe je goede klokken maakt.
Lekker lui zijn we, vandaag.
Het toppunt van activiteit is een paar mooie kerken zien en uitgebreid rondgeleid worden door het stadhuis waar ooit zelfs regelmatig de Reichstag werd gehouden. Ja, Regensburg stelde heel wat voor dankzij de handel. Overigens stortte die, net als in Passau, compleet in als gevolg van regulerende maatregelen van hogerhand.
In het stadhuis ook nog wat enge dingen gezien, zoals de authentieke folterkamer met inhoud. Ja, je moet wat als je zonder bekentenis niet mag veroordelen.
Als het beloofde onweer losbarst, zijn we net weer op onze kamer. Klein geluk dat best bevalt. Morgen verder en zien waar we landen.... 

28 mei, naar Regensburg, 65 km.

Met de dreiging van regen zou het zomaar een vervelende dag kunnen worden, maar niets is minder waar.
Rustig rijden in een zonnetje dat af en toe echt steekt, heerlijk toch?


Hoog ligt een kloostercomplex te pronken, de Donau kronkelt zich door het vlakke land. 

Bij de lunch valt mijn oog op buurman's bord met vlees en zuurwaren in gelei. Potdikkie wat lekker!

Wahalla, Duits groot-denken midden 1800..

Verderop het Wahalla, nooit geweten  dat het er zo uitziet. Mijn ding niet maar het hoort erbij, hier. Zie hier op internet voor meer ....

De aankomst is ons "pension" is ontluisterend. Geen beminnelijke juf of heerschap maar een betaalterminal met gebrekkige bedieningsmogelijkheden pruttelt na een kwartiertje prutsen en betalen zowaar 2 toegangspasjes bijeen. Wat een ontvangst! Voeg daarbij een veeltal gastarbeiders die her en der rondhangen en ieder zal begrijpen dat we ons achter de welgevormde oortjes krabben. Voor de fietsen heeft de verhuurder geen plek bedacht volgens hun e-mailtje, dus dat leidt tot improvisatie. We binden ze aan de balustrade op "onze" 1e verdieping en zullen wel zien of het schip strandt.

De terminal-ontvangst

Veel wordt overigens goedgemaakt als na een uurtje, we staan net te douchen, geklopt wordt. Het bleek een charmante juffrouw te zijn die informeert of alles wel naar wens is. Ze is 2 uur per dag daar, zo blijkt.

's Avonds hebben we afgesproken in Brauhaus am Schloss met het Hongaarse (in Duitsland woonachtige) stel dat we ook in de middag al troffen bij het eten en ons bekend voorkwam. Ze bleken afgelopen nacht in hetzelfde gasthof geslapen te hebben. Erg gezellig en leuk om met hen om gaan ook al omdat ze goed tegen het Duitse kultuurgoed aankijken

Zeer gezellig

Brauhaus am Schloss

.