Uitbundig ontbijt op het terras met staalblauwe hemel. Het was goed toeven bij Ellen (ja, van NL bodem) en haar ruim-bespraakte Kroatische echtgenoot.
De Parenzana-route voert langs een mooi traject met her en der op de toppen schilderachtige dorpjes en daaromheen veel wijngebieden.
In zuid-oostelijke richting ontwikkelt zich een omvangrijk onweersgebied. Laten we daar nou heen moeten! Toch genieten we eerst uitbundig een lunch in Grozjnan met prachtige vergezichten. We schieten zo natuurlijk niet op maar het mag ook leuk blijven, toch? Meteen bij het vervolg blijk ik een verkeerd dalend pad gekozen te hebben. Klassiek dilemma, doorgaan rijdt lekker maar leidt ons steeds verder af van de beoogde route, helemaal teruggaan omhoog voelt niet goed. Typische polderoplossing is dan een ongedocumenteerd tracé dat wel op mijn gps staat en ons weer verbindt met de inmiddels 100 m hoger gelegen Parenzana-route. Met het naderende regengebied zacht gezegd een mooie uitdaging.
Met wat wederzijdse aansporingen komt het weer goed en stuiteren we over de route. Inderdaad geschikt voor mountainbikes, we waren gewaarschuwd!
Af en toe een beetje regen, een stikdonker tunneltje of 4, een bruggetje of 5, nog meer regen. Kortom een bijzonder stuk. Het enige dat meevalt is eigenlijk dat het niet sterk stijgt of daalt, max 2%, zoals het een goed spoorwegtracé betaamt.
Op zeker moment blijkt er klei in de "weg" te zitten. Zoal gebruikelijk rijdt Thea het voorzichtigst maar mijn fiets zit in no time stevig onder de derrie, maar alles werkt nog.
We naderen Motovun dat erg hoog op een pukkel ligt, reden voor me om de route te verlaten en rechtstreeks omhoog te willen fietsen. Ook al is het inmiddels droog geworden, voor Thea is dit teveel van het goede er wordt er rustig gelopen. Boven treffen we een kamer een eetgelegenheid er tegenover. Zielsgelukkig dus!
De gastheer is vol begrip en leent ons zijn tuinslang om fietsen en bagage af te spuiten.
Nog een zelfgestookt welkomst-likeurtje (heerlijk, deze keer) en dan douchen en happen.
Omdat we morgen het binnenland gaan verlaten wordt het tijd om aandacht te besteden aan het lokale fenomeen: truffels. Onderweg zagen we vaak mensen zoeken maar wat dan wel. Het enige resultaat was tot nu toe wat wilde sprieterige asperges die vervolgens aan de straat verkocht worden. De truffels genieten we bij het avondmaal.
We maken elkaar wijs dat we dat verdiend hebben.
Morgen laten we de Parenzana-route rechts liggen, Paul Benjaminse waarschuwt niet voor niets met "niet te doen". Morgen wordt de kustplaats Poreč dus ons reisdoel....
De Parenzana-route voert langs een mooi traject met her en der op de toppen schilderachtige dorpjes en daaromheen veel wijngebieden.
In zuid-oostelijke richting ontwikkelt zich een omvangrijk onweersgebied. Laten we daar nou heen moeten! Toch genieten we eerst uitbundig een lunch in Grozjnan met prachtige vergezichten. We schieten zo natuurlijk niet op maar het mag ook leuk blijven, toch? Meteen bij het vervolg blijk ik een verkeerd dalend pad gekozen te hebben. Klassiek dilemma, doorgaan rijdt lekker maar leidt ons steeds verder af van de beoogde route, helemaal teruggaan omhoog voelt niet goed. Typische polderoplossing is dan een ongedocumenteerd tracé dat wel op mijn gps staat en ons weer verbindt met de inmiddels 100 m hoger gelegen Parenzana-route. Met het naderende regengebied zacht gezegd een mooie uitdaging.
Met wat wederzijdse aansporingen komt het weer goed en stuiteren we over de route. Inderdaad geschikt voor mountainbikes, we waren gewaarschuwd!
Af en toe een beetje regen, een stikdonker tunneltje of 4, een bruggetje of 5, nog meer regen. Kortom een bijzonder stuk. Het enige dat meevalt is eigenlijk dat het niet sterk stijgt of daalt, max 2%, zoals het een goed spoorwegtracé betaamt.
Op zeker moment blijkt er klei in de "weg" te zitten. Zoal gebruikelijk rijdt Thea het voorzichtigst maar mijn fiets zit in no time stevig onder de derrie, maar alles werkt nog.
We naderen Motovun dat erg hoog op een pukkel ligt, reden voor me om de route te verlaten en rechtstreeks omhoog te willen fietsen. Ook al is het inmiddels droog geworden, voor Thea is dit teveel van het goede er wordt er rustig gelopen. Boven treffen we een kamer een eetgelegenheid er tegenover. Zielsgelukkig dus!
De gastheer is vol begrip en leent ons zijn tuinslang om fietsen en bagage af te spuiten.
Nog een zelfgestookt welkomst-likeurtje (heerlijk, deze keer) en dan douchen en happen.
Omdat we morgen het binnenland gaan verlaten wordt het tijd om aandacht te besteden aan het lokale fenomeen: truffels. Onderweg zagen we vaak mensen zoeken maar wat dan wel. Het enige resultaat was tot nu toe wat wilde sprieterige asperges die vervolgens aan de straat verkocht worden. De truffels genieten we bij het avondmaal.
We maken elkaar wijs dat we dat verdiend hebben.
Morgen laten we de Parenzana-route rechts liggen, Paul Benjaminse waarschuwt niet voor niets met "niet te doen". Morgen wordt de kustplaats Poreč dus ons reisdoel....
