 |
| Ons onderkomen, eigenlijk voor diocesane studenten |
 |
| Bijschrift toevoegen |
 |
| Bedrijfsvaardig! |
 |
| De wasserscheidung Donau / Rhein zijde |
 |
| Weissenburg, heel echt |
En nog steeds is het droog als we vetrekken, een wonder terwijl half de Bundesrepubliek zucht onder water- en windoverlast. Volgens mij zitten we in het oog van een zeer grote depressie maar wat dan nog? Het slaapadres was voortreffelijk want we hebben gepit als marmotten en dat terwijl het onderkomen tamelijk Spartaans was. Een soort studentenonderkomen van het Diocees dat voor aanvullende opleidingen zorgt, met name bijspijkercursussen voor v.m. Oost Duitsers.
De route kronkelt met de Altmühl mee en we hebben regelmatig een aanzienlijke tegenwind.
Onderweg stadjes met allemaal middeleeuwse roemruchtigheden. De een nog belangrijker dan de ander. Dollnstein, Pappenheim, Treuchtlingen (Lunch met stookbare tegelkachel), dan verlaten we de schitterende Altmühl voorlopig en gaan met het spoor mee. In Graben worden we er aan herinnerd dat er nogal is gegraven, ja hoe kan het anders. Gegraven aan de eerste poging om een waterverbinding te maken tussen Rhein en Donau maar dan al in de tijd van Karel de Grote, je moet toch maar lef hebben! Niet gelukt toen, maar toch.
Ietsjes verder "de waterscheiding", waar op 450 m hoogte het water aarzelt of het naar de Zwarte Zee zal stromen of naar de Noordzee. Mooi tot uitdrukking gebracht in een handpomp met een bak met 2 uitlaten in respectievelijke richtingen. Ik ervaar het als een mijlpaaltje, we gaan langzaam de goede kant op!
Intussen daveren de treinen ons voorbij tot aan Weissenburg met zijn mooie ommuring waar we onderweg een kamer hebben besproken en het bleef maar droog, bofkonten!
De route kronkelt met de Altmühl mee en we hebben regelmatig een aanzienlijke tegenwind.
Onderweg stadjes met allemaal middeleeuwse roemruchtigheden. De een nog belangrijker dan de ander. Dollnstein, Pappenheim, Treuchtlingen (Lunch met stookbare tegelkachel), dan verlaten we de schitterende Altmühl voorlopig en gaan met het spoor mee. In Graben worden we er aan herinnerd dat er nogal is gegraven, ja hoe kan het anders. Gegraven aan de eerste poging om een waterverbinding te maken tussen Rhein en Donau maar dan al in de tijd van Karel de Grote, je moet toch maar lef hebben! Niet gelukt toen, maar toch.
Ietsjes verder "de waterscheiding", waar op 450 m hoogte het water aarzelt of het naar de Zwarte Zee zal stromen of naar de Noordzee. Mooi tot uitdrukking gebracht in een handpomp met een bak met 2 uitlaten in respectievelijke richtingen. Ik ervaar het als een mijlpaaltje, we gaan langzaam de goede kant op!
Intussen daveren de treinen ons voorbij tot aan Weissenburg met zijn mooie ommuring waar we onderweg een kamer hebben besproken en het bleef maar droog, bofkonten!
