In een nevel/motregen bij ongeveer 2° dalen we af uit het pretstadje Bad Gastein. Een bijzondere ervaring omdat het mooie beelden oplevert maar ook omdat ik nu rijd op een track zonder onderliggende kaart. Een soort van blind rijden op aanwijzingen zonder context, niet mijn voorkeursstijl maar nu pas realiseer ik me dat velen zo moeten verkeren in het leven, in overdrachtelijke zin dan.
Het is ook lager best fris maar wel droger. Als je klimt krijg je het warm, zeker in een regenjack met iets eronder. Dus uit met die boel! Maar dat duurt niet lang dus wéér wat anders aan. Dit traject wordt netto een soort van afdaling van 1100 naar 750 m maar toch klimmen we alles bijeen 518 meters volgens Garmin. Geen wonder dat we best vermoeid raken.
De rit door een van tunnels levert een mooi plaatje op.
Overigens wordt je dan ook moe van van boeren die hun weggetje niet (meer) ter beschikking stellen en onze fietsen dus, zonder bagage, onder en over zijn hek moeten worden getild. Kleine omissie in het het boekje.
Intussen passeren we ook Zell Am See waar onze Tom af en toe bureau houdt. We snappen nu waarom .
Er wordt nog een promo-watershow opgevoerd waarvan een filmpje op https://youtu.be/ZsmXC6Zjh3w is gezet.
Omdat we graag morgen zonder tussenovernachting in Salzburg willen aankomen, maken we nu de rit wat langer en landen in Saalfelden. Ook al een oord dat vergeven is van kuhr-gedoe met absurde prijzen voor reizend volk als wij. We belanden in Der Liendlwirt, een traditiebewust Gasthaus dat stamt uit 1656 met naast de functie van onderkomen ook een hoef- en wagensmid was. Ik waan me in een traditie en proef het in de eenvoudige doch voedzame maaktijd. Illusies die je moet koesteren...
Het is ook lager best fris maar wel droger. Als je klimt krijg je het warm, zeker in een regenjack met iets eronder. Dus uit met die boel! Maar dat duurt niet lang dus wéér wat anders aan. Dit traject wordt netto een soort van afdaling van 1100 naar 750 m maar toch klimmen we alles bijeen 518 meters volgens Garmin. Geen wonder dat we best vermoeid raken.
De rit door een van tunnels levert een mooi plaatje op.
Overigens wordt je dan ook moe van van boeren die hun weggetje niet (meer) ter beschikking stellen en onze fietsen dus, zonder bagage, onder en over zijn hek moeten worden getild. Kleine omissie in het het boekje.
Intussen passeren we ook Zell Am See waar onze Tom af en toe bureau houdt. We snappen nu waarom .
Er wordt nog een promo-watershow opgevoerd waarvan een filmpje op https://youtu.be/ZsmXC6Zjh3w is gezet.
Omdat we graag morgen zonder tussenovernachting in Salzburg willen aankomen, maken we nu de rit wat langer en landen in Saalfelden. Ook al een oord dat vergeven is van kuhr-gedoe met absurde prijzen voor reizend volk als wij. We belanden in Der Liendlwirt, een traditiebewust Gasthaus dat stamt uit 1656 met naast de functie van onderkomen ook een hoef- en wagensmid was. Ik waan me in een traditie en proef het in de eenvoudige doch voedzame maaktijd. Illusies die je moet koesteren...
Tsja... dan moet ik als boerendochter toch een lans breken voor al die boeren die hun weggetjes afsluiten voor doortrekkende wandelaars en fietsers. Weet je, de meesten zullen het niet doen, maar wij maakten het thuis wel mee dat er wandelaars het hek open lieten (waardoor de koeien op de drukke provinciale weg konden wandelen) en ze lieten soms rotzooi achter in de wei (wat de koeien dan weer gezellig opeten, wat op zijn beurt weer tot veeartsbezoek kan leiden). Nou ja, dit soort onbedoelde domheden gebeuren gewoon en ik snap echt wel dat een boer denkt 'effe niet'.
BeantwoordenVerwijderen