25 mei, naar Passau, 86 km

Droog vandaag, een verademing!
Minder adem hebben we over als we het stadje Burghausen verlaten en genieten van het hoog gelegen uitzicht, inderdaad letterlijk adembenemend ook al om de bovenliggende lange burcht te zien. Het mooie complex krijgt te weinig aandacht van ons.
In het eerstvolgende koffiehuis een mooie bier-spreuk die ik niemand wil onthouden.
Even voor Hitler's geboorteplaats Braunau loop de Salzach in de Inn die daarmee flink breed wordt. Op de slikrijke oevers allerhande gevogelte, het is een lang natuurreservaat. De weg zelf wordt overigens best eentonig, een lang pad van graffel/gruis dat zwaar rijdt omdat het gisteren zoveel geregend heeft.
Af toe een stuw waarin elektriciteit wordt opgewekt. Op een afgedankte turbine staat te lezen hoeveel energie het ding heeft opgewekt. Ik durf het sommetje niet te maken waaruit zal blijken hoeveel millennia mijn zielige zonnecelletjes nodig zouden hebben om die hoeveelheid te produceren.
Voor ons hotel in Passau zie ik een lange-afstands-bus waar fietsen van worden afgeladen. Misschien een idee voor ooit.
We zijn er nog niet uit wat we hier willen, morgen een dagje pauze of met kleine stapjes verder. Na het eten blijkt dat we op dit adres niet kunnen verlengen, morgen is het  Fronleichnam, ofwel Sacramentsdag, en dat is een vrije dag hier gevolgd door een lang weekend. Wat is wijsheid?....

Burghausen geven we te weinig aandacht, beslist nog eens heen...

de verbrede Inn

In 40 jaar 3.350.000.000 kWh opgewekt!

lange-afstands-bus waar fietsen van worden afgeladen

Wie doet me wat?

24 mei, naar Burghausen (Dld), 60 km.

Salzach, grensrivier Oostenrijk-Duitsland

Stille Nacht-Kapel te Oberndorf

Pension Salzburger Hof

Vandaag rijden we in hoofdzaak de Tauern Radweg, stroomafwaarts langs de Salzach, hier grensrivier met Duitsland.
Café Gruber am Stadtpark, daar moet je zijn in Oberndorf. Niet alleen lekkere koffie maar Stille Nacht Pralinen! Ja ja, het kerstlied komt hier vandaan. Dus een Stille Nacht Café, Stille Nacht Kapelle en een Stille Nacht Museum. Het lijkt ons voldoende maar het dorp vaart er wel bij.
Het kan aan koude en miezerweer liggen maar deze dag scoort niet echt hoog bij ons. Letterlijk echter wel want der Radweg verlaat de rivier om ons tot ongegeneerd klimmen te dwingen, zoiets van 10% gedurende 2 km. Best veel in een nat regenpak.
Na de afdaling hebben we het ter hoogte van Ach wel gezien en besluiten opnieuw de Duitse zijde te verkennen in Burghaus.
Wat een bijzondere plek is dat! De Burg domineert het stadje met zijn hoge ligging en lengte van ruim 1000 m. Ooit zetel van hertogen, waarborg voor de zoutscheepvaart en grensbolwerk tegen Salzburg en Passau.
We betrekken een vreemdsoortig pension/kapsalon, maar dan voor 1 nachtje terwijl je hier eigenlijk best langer kunt rondneuzen, zo interessant is het wel.
Het eetadres wil ik ook graag noteren: Bichl in In Den Grüben 162. Vooral gezellig druk maar ook met lekkere Dorado vis en hefebier vom fass.
Morgen nog een paar prenten maken en dan op naar Passau, hopelijk met wat zonneschijn :-)

Volgende traject Salzburg-Passau

Met dank aan Paul Benjaminse kan ik melden dat we zijn boekje "uit" hebben. Niet ten volle, er staat mij teveel in om de lezer te boeien terwijl juist de flankerende teksten de aankoop rechtvaardigen. Daarnaast natuurlijk de track's, ook al valt daar nogal wat op af te dingen.
Enfin, zoals ik eerder al schreef, zal de techniek voortschrijden en ons kunnen helpen om meer exact te zijn zonder eigen fantasieën de kop in te drukken.
Morgen dus verder op delen van oude routes zoals de Limesroute en de tocht naar Rome. We maken het ons eerst gemakkelijk door naar Passau te gaan langs de Salzach die overgaat in de Inn en zich in Passau samenvoegt met de Donau.
Dit alles stroomafwaarts. Dat helpt!
De rest komt later.
We gaan het zien, en worden vast nat morgen. Hopelijk gaan ook jullie meereizen...

23 mei, te Salzburg, 0 km's.

Het was spannend hier, de Wahlkrimi, zoals de Oostenrijkers hun allereerste spannende presidentsverkiezingen noemen, is naar mijn gevoel maar net goed afgelopen.
Op straat merk ik er natuurlijk niets van of het moet zijn dat het daarom zo stil is. Lijkt me eerder aan het weer te liggen: morgen is het maar liefst 22° koeler dan gisteren, we drinken er een Jägermeister op 😊.
Langdurig zwalken we door de ruimtes van de fürst-bisschoppen. Imposant, hier werden knopen doorgehakt, zie de plafondschildering.
Voor Ton Harterink nog een prent van  het orgel met 3 manualen en zo'n 60 registers; zou dat nog lukken?
Inmiddels is het ietwat gaan regenen, waarvan morgen meer 😞 zeggen ze.
Ik klooi nog wat met de digitale uitdagingen die deze trip omringen en zowaar, ik zal iets laten zien over het vervolg, in een volgend berichtje.

22 mei, te Salzburg, 0 fiets-km's.

Actinidia Kolomikta (Siberische Kiwi)

Mozart, en dat zul je weten! Laat W.A. M. hier nou helemaal niet graag verbleven hebben (naar verluidt, omdat ie het maar een benepen gedoetje vond, hier).
Enfin, de kugeln zijn rijkelijk aanwezig, net als de Japanners en andere toeristen, net als wij.
Dé burcht wordt uitgebreid bewonderd. Wat een prachtig en nimmer overwonnen bouwwerk, zelfs de Turken hebben het er niet gered. Wel Napoleon maar die verwierf het door bredere overwinningen elders. Voor mij illustreert het allemaal hoe vruchtbaar de combinatie van wereldlijke en geestelijke macht toentertijd was. Ondenkbaar in onze tijd maar als vervolg op de donkere middeleeuwen best logisch.
Het is overigens schitterend weer hier dat geen stand zal houden. Te zien op de stadsthermo-/barometer.
Op de terugweg treffen we op een muur, uit de zon, naast een blauwe Clematis nog een mooie plant aan met erg kleine witte bloemetjes en gekleurde, de jonge, bladeren. Wie kan die thuisbrengen?
Vlak bij het hotel sluiten we het eten af met een likeur-achtig borreltje om de ingewanden in toom te houden. Het draagt de naam Zirben-snaps, iets om thuis ook eens te proberen :-)

21 mei, naar Salzburg, 76 km.

Vandaag mag in de boeken als een topdag.
Was het eerst nog wat fris maar als we de zon gaan zien, wordt de wereld nog mooier. Plaatjes als uit de boeken en zoals die standaard staan op kalenders en zo. Nu aan den lijve ervaren, luxe hoor.
We drinken koffie onderweg waar ik van hun laptopje gebruik mag maken om de kaart-file van mijn tablet te kopiëren naar mijn Garmin-gps. Het duurt even maar het oh zo kwetsbare gebeuren lukt. Ik heb weer een kaart zodat ik zie waar we rijden! Wat een heerlijkheid!
Het wordt een lange rit vandaag maar de kamer is al besproken en dat geeft rust.
Er steekt nog een stukje Duitsland hier in het Oostenrijkse, best bizar zo erin en eruit. Niet dat het procedureel iets voorstelt hoor maar je merkt het toch.
Al met al rijden we voldaan Salzburg binnen waar we 3 nachtjes gaan blijven immers even wat anders is ook best leuk.

Intussen loopt onze Tom de Great Wall Marathon in Beijing. We zijn apetrots en blij voor hem.

20 mei, naar Saalfelden am Steinenern Meer, 67 km

In een nevel/motregen bij ongeveer 2° dalen we af uit het pretstadje Bad Gastein. Een bijzondere ervaring omdat het mooie beelden oplevert maar ook omdat ik nu rijd op een track zonder onderliggende kaart. Een soort van blind rijden op aanwijzingen zonder context, niet mijn voorkeursstijl maar nu pas realiseer ik me dat velen zo moeten verkeren in het leven, in overdrachtelijke zin dan.
Het is ook lager best fris maar wel droger. Als je klimt krijg je het warm, zeker in een regenjack met iets eronder. Dus uit met die boel! Maar dat duurt niet lang dus wéér wat anders aan. Dit traject wordt netto een soort van afdaling van 1100 naar 750 m maar toch klimmen we alles bijeen 518 meters volgens Garmin. Geen wonder dat we best vermoeid raken.
De rit door een van tunnels levert een mooi plaatje op.
Overigens wordt je dan ook moe van van boeren die hun weggetje niet (meer) ter beschikking stellen en onze fietsen dus, zonder bagage, onder en over zijn hek moeten worden getild. Kleine omissie in het het boekje.
Intussen passeren we ook Zell Am See waar onze Tom af en toe bureau houdt. We snappen nu waarom .
Er wordt nog een promo-watershow opgevoerd waarvan een filmpje op https://youtu.be/ZsmXC6Zjh3w is gezet.
Omdat we graag morgen zonder tussenovernachting in Salzburg willen aankomen, maken we nu de rit wat langer en landen in Saalfelden. Ook al een oord dat vergeven is van kuhr-gedoe met absurde prijzen voor reizend volk als wij. We belanden in  Der Liendlwirt, een traditiebewust Gasthaus dat stamt uit 1656 met naast de functie van onderkomen ook een hoef- en wagensmid was. Ik waan me in een traditie en proef het in de eenvoudige doch voedzame maaktijd. Illusies die je moet koesteren...

19 mei, naar Bad Gastein, 84 km waarvan 42 fiets-km's

De pijpen zijn van de broek, zulk mooi weer is het wel. Langs de Drau loopt een fietspad om van te draumen. Een licht mee-windje en amper omhoog, en na 15 km een koffie-met-uitrustplekje, daar kunnen we nog wat van leren. Eigenlijk best een beetje saai traject ware het niet dat de bergen om ons heen steeds hoger worden. Imponerend!
Dit pret-fietspad mag dan geroemd worden, spannend wordt het pas als we zo'n 800 m omhoog moeten om daarna volgens het boekje in een tunnel te belanden waar je alleen met de trein in mag. Als je die twee omstandigheden combineert kom je al snel op het idee iets eerder in de trein te klimmen. Dat doen we dus in Spittal en stappen een half uur later uit in Bad Gastein op 1042 m. hoogte. Kijk dát helpt!
Toch wordt het nog een extra  leerzame dag die ons leert omgaan met plotselinge omstandigheden.
Het regent hier, af en toe zelfs heftig.
Ten tweede, mijn gps blijkt geen  kaart te hebben voor een groot deel van Oostenrijk en Duitsland. Sukkel, had je dat thuis maar beter moeten voorbereiden! Nu vindt ik rijden tot Koblenz op een track zonder onderliggende kaart niet zo'n leuk idee, regen trouwens ook niet, en we besluiten hier te blijven in de hoop de kaart te downloaden en op het Garmin-apparaatje over te brengen.
Na info bij een touristenbureau wordt ons hotel Bellevue aanbevolen, daar kan zoiets wellicht, naast slapen natuurlijk.
Nu is Bad Gastein een vertroeteldorp met vele hotels waar je komt om te skiën of je in baden te begeven voor eeuwigdurende jeugd en nog veel meer leuks maar om met file-transfers bezig te gaan... enfin, ik mag een laptop lenen en dat is al heel wat. Het ding crasht eerst en na nog een biertje doet ie zijn werk: een boel reclame, Open Office en verder helemaal niets. Kortom, ik heb er niets aan! Het hotel doet me erg aan die dingen in Las Vegas denken, veel goed verkoopbaar plastic comfort met navenant publiek maar als je daar opuit bent een prima tent.
We gaan maar eens eerst smakelijk eten en dat lukt prima.
Het downloaden van de verlangde kaart duurt intussen vele uren, bij het slapengaan is 86% van de 2.2 Gb binnen maar daar blijf ik niet voor op! Wordt vervolgd, hoop ik...

18 mei, naar Villach, 53 km.

Onze gastvrouw brengt het ontbijt op de kamer. Een heel gesleep 3 trappen hoog zou je denken. Nou valt dat mee want alles past op een bescheiden dienblad dus een echt fietsersontbijt zit er niet in vandaag.
Na wat klimwerk van zo'n 270 m begint het pret-deel. We vliegen naar beneden en vergeten tijdig af te slaan voor een uitgebreide kop koffie. Die genieten we verderop in de zon, ja het werd best fris als je zo afdaalt, nog net aan de Italiaanse kant van de grens. Een onuitstaanbare tent, maar ja, dat krijg je als klanten je als gebraden haantjes in de mond vliegen. Overigens geen douanier te bespeuren hier, laat staan hekken tegen vluchtelingen.
Onderweg veranderden de beddingen vol keien in breed stromende wateren met een soort Alpenweiden er omheen. Een wintersportgebied ook, merken we aan de vele mogelijkheden voor logies en een liftcomplex.
We belanden nog in een Baustelle met modder. De opzichter schudt zijn hoofd, er stond toch een bord! Ik heb hem maar niet verteld dat borden en limiterende aanwijzingen i.h.a. door mij bij voorkeur worden genegeerd; alleen een afgesloten hekwerk wordt lastig. Hij opent het hek voor ons, vriendelijk als ie is.
Villach is door de geallieerden in WO2 nogal platgebombardeerd en niet echt mooi weer opgebouwd, maar goed leefbaar zo lijkt het ons al nodigt niet iedere etalage uit tot aankoop van nieuwe kleding.
Het fietstraject van morgen bevat een tunnel, de Tauerntunnel, die alleen per trein kan worden gebruikt. Als het toch moet (lees "mag"), ga ik graag een stationnetje eerder instappen, dat scheelt weer een nare klim van zo'n 800 m. Bovendien schijnt er regen in de lucht te zitten...